Mens en lijden: 'Kleur' in de film Oscar et la dame Rose

Ik vond een interessante webiste over de film Oscar et la dame Rose. Hierin beschrijven ze duidelijk waarom de kleuren gedurende de film veranderen. Ik som ze even op:

• 0 tot 10 jaar
  Felroze: Ontmoeting met la dame Rose
• 10 tot 20 jaar
  Diepblauw en honinggeel: Eerste kus
• 20 tot 30 jaar
  Rood en donkergrijs: Notenkraker
• 30 tot 40 jaar
  Lichtblauw en zachtroze: Operatie van Peggy Blue
• 40 tot 50 jaar
  Paars en grijs: Ruzie met Peggy Blue en Oscar zijn midlifecrisis
• 50 tot 60 jaar
  Rood en donkergroen: Kerstmis
• 60 tot 70 jaar
  Grijsblauw en paars: Moe na het feest en het begin van de ouderdom
• 70 tot 80 jaar
  Lichtblauw en zachtgeel: De ééndagsplant 
• 80 tot 90 jaar
  Donkerblauw en lichtblauw: Peggy gaat naar huis en de ontmoeting met God
• 90 tot 100 jaar
  Paars en wit: Oscar blijft in bed
• 100 tot 110 jaar
  Wit en grijs: Oscar sterft

Ikzelf heb niet alle kleuren opgemerkt in de film of kon niet alle kleuren linken met een bepaalde gebeurtenis, maar nu begrijp ik het. Deze website is een aanrader voor leerkrachten die deze film willen verwerken in hun lessen. De website.

Bron: http://scholen.vondel.be/uploads/tx_seminars/lesmap_Oscar_et_la_dame_rose.pdf.

Mens en lijden: Pesten

Brahim en Charlotte van Ketnet hebben een videoclip gemaakt waarin ze een lied zingen over pesten. Hieronder zie je het filmpje en de songtekst. Deze twee personen hebben een grote invloed op kinderen, want vele kinderen kijken dagelijks naar Ketnet. Hierdoor is de kans groter dat de kinderen eens stil staan bij pesten en de gevolgen hiervan. Pesten blijft alledaags, maar deels een taboe, want iemand die gepest wordt, schaamt zich hierover. Ik vind het jammer dat pesten voorkomt in onze wereld, want het leven is te kort om mensen zo'n pijn aan te doen. De kinderen die gepest worden, krijgen hierdoor een laag zelfbeeld en lijden op persoonlijk (en fysiek) vlak. Men lijdt persoonlijk wanneer kinderen hen uitschelden en fysiek wanneer ze het kind bijvoorbeeld slaan.

Pest niemand, want je zou het zelf ook niet graag hebben!

MOVE TEGEN PESTEN!

Pesten is stom

Pesten is klein

Je hoeft niet te pesten om cool te zijn

Pesten is laag

Pesten is flauw

Ik vraag me af wat er scheelt met jou

Pesten is stom

mega debiel

Kun je me zeggen wat er jou bezielt?

Pesten is fout

Wat is het doel?

Heb je niet door wat ik bedoel:

Samen is veel leuker dan alleen

Hier is er een plaats voor iedereen

Samen zijn we chill, een klein verschil dat maakt niets uit!

Want wij sluiten niemand uit!

Kom doe de move tegen pesten

Kom doe de move tegen pesten

Lila, oker, blauw of roze

Pesten is hier uit den boze

Weet je wat er stoer en groot is?

Neem het op voor wie in nood is!

Kijk niet toe, laat niet begaan

Blijf niet aan de kant staan

‘kzeg je nu waar het op staat:

Samen is veel leuker dan alleen

Hier is er een plaats voor iedereen

Samen zijn we chill, een klein verschil dat maakt niets uit!

Want wij sluiten niemand uit!

Doe de move tegen pesten

Bron: http://www.ketnet.be/sites/default/files/content/downloads/movetegenpesten/movetegenpesten.pdf, http://www.youtube.com/watch?v=phO3GxlcmEk.

Mens en lijden: Gedicht

PIJN LIJDEN

Ze zeggen wel eens

pijn lijden, ach het went,

maar iemand die dat zegt

heeft nooit echte pijn gekend.

Je wilt het niet laten merken
dat je bijna door de grond gaat,
want zelf ben jij diegene
die zich er weer doorheen slaat.

Je komt er telkens bovenop
na weken, maanden soms een jaar.
Dan ben je van de pijn zo moe geworden
dat je denkt: bekijk het maar.

Maar ook die erge momenten
van pijn en daarbij je verdriet.
Dan blijf je steeds weer vechten
met altijd die aanwezige lach
en een traan die niemand ziet.

Ik vind dit zelf een mooi gedicht dat duidelijk het lijden beschrijft. Er zijn veel mensen die lijden,maar dit is niet direct zichtbaar voor anderen. Deze personen gaan door het leven met een lach op hun gezicht, zodat ze geen medelijden opwekken en er kunnen zijn voor de anderen. Mocht je in hun binnenste kijken, dan zou je merken dat hun hart gebroken is en dat ze zich ongelooflijk sterk moeten houden om toch niet te wenen. Kortom als een persoon lacht, wil dit niet zeggen dat deze persoon niet lijdt.

Bron: http://www.gedichtenstad.nl/algemene-gedichten/pijn-lijden.html. 

Mens en lijden: Kindertekening

Kinderen hebben vaak problemen met het verwerken van tragische gebeurtenissen, vaak begrijpen ze nog niet goed hoe het komt dat zulke dingen gebeuren bv. WTC-torens in Amerika (11/09/2001). Bij sommige kinderen merk je hun lijden in de tekeningen die ze maken. Zoals hierboven zie je een tekening die gemaakt werd door Jef wanneer hij 7 jaar was. Je herkent een ziekenwagen, brandweerman, een kind, rook, vuur, ...

Bron: http://www.kuleuven.be/thomas/page/nooit-meer-hetzelfde-911-een-jaar-later/.

Mens en lijden: Film - Oscar et la dame Rose

Tijdens de les van RZL (Religie, zingeving en levensbeschouwing) keken we naar de film ‘Oscar et la dame Rose’.

Deze film gaat over een jongen die terminaal ziek is en verblijft in een ziekenhuis. Vroeger, wanneer hij nog niet in het ziekenhuis lag, speelde hij vaak samen met zijn ouders en zei zijn moeder regelmatig ‘ik hou van je’. Een vriend van Oscar zei op een dag in het ziekenhuis dat zijn ouders er waren, want hun wagen stond er. Oscar vond dit vreemd en ging daarom naar het bureau van de dokter. Hij hoorde dat zijn toestand niet goed was en dat zijn moeder het niet aankon om Oscar die dag te zien.

Op een dag kwam Oscar een vrouw tegen in de gang van het ziekenhuis die pizza’s probeerde te verkopen. Ze was op weg naar de directeur om een folder te geven en toen kwam ze Oscar tegen. Ze had enkele zaken laten vallen en ze vloekte en verweet Oscar. Ondanks haar onbeleefd gedrag vond Oscar haar aardig en het viel hem op dat ze in het roze gekleed was, sindsdien noemt hij haar ‘la dame Rose’. Vanaf dat moment was het voor mij duidelijk, waarom de film deze naam kreeg.

Omdat Oscar zijn toestand zo slecht is, wil hij met niemand meer praten, want hij is teleurgesteld in de mensen rondom hem. Hij begrijpt het niet waarom ze zijn toestand verzwegen en dat zijn moeder hem telkens vastneemt alsof het de laatste maal is. De dokter vraagt of hij iemand wilt zien en hierop antwoordt hij: “la dame Rose”. Het ziekenhuis zocht de folder van de mevrouw en belde haar op. Zij dacht dat het ziekenhuis geïnteresseerd was in haar pizza’s, maar ze stelden iets anders voor. Ze willen dat zij vrijwilligerswerk doet, maar dat haat ze. Plots komen ze tot de compromis dat ze pizza’s mag brengen in ruil dat ze iedere dag Oscar bezoekt. Wanneer ze bij Oscar is, vertelt ze allerlei verhalen over zichzelf (fantasie) en laat ze Oscar nog zoveel mogelijk genieten van zijn leven.

Oscar wordt snel oud, want na 1 dag is hij al 10 jaar ouder en hierbij overlopen ze ook alle fasen. Omdat de vrouw invloed heeft op de jongen, verkleuren er verschillende zaken. Namelijk zijn lakens worden plots roze, een deel van zijn muts wordt roze, zijn gehele muts wordt roze, het papier wordt roze, … Oscar schrijft dankzij de vrouw naar God en deze brief sturen ze via een ballon naar boven, zodat God hem kan lezen. In de film wordt er vaak naar God verwezen, maar soms wordt dit verward met Jezus in de film. Doordat Oscar schrijft naar God, komt het personeel meer te weten over Oscar omdat hij hier gevoelens/bedenkingen in neerschrijft. Met deze informatie gaan zij aan de slag door bijvoorbeeld de ouders over iets in te lichten. Evenals bezoeken Oscar en de vrouw eens de kerk zonder dat het personeel het weet en hier geeft Peggy wat uitleg. God komt er in voor als iemand die je kan vertrouwen en die er probeert voor te zorgen dat je binnenste wensen worden vervuld.

Er bestaat een mooie band tussen Oscar en de vrouw en deze twee personen zijn allebei veranderd. De vrouw had vroeger een hekel aan vrijwilligerswerk en lijden, maar door Oscar staat ze hier terug voor open en doet ze het echt graag. Ze schaamt zich hiervoor ook niet. Door de vrouw kan Oscar terug volop leven en genieten van zijn laatste dagen en krijgt hij hulp om enkele zaken te verwezenlijken.

Wanneer ik naar de film keek, werd ik geconfronteerd met de realiteit.
Klik hier om de trailer te zien.

Bron: http://www.youtube.com/watch?v=DMnt44lzncc. 

Mens en lijden: Film – The son’s room

De film gaat over een gezin waarin er een zoon/broer stierf. Ze blikken dieper in wat dit van effecten heeft op het gezin, hiervoor wonnen ze dan ook de “Gouden Palm” (internationaal filmfestival).

Het is een psychologische film, waardoor het kan gebeuren dat sommige mensen beginnen te wenen. Dat komt omdat ze de situatie herkennen uit hun eigen familie of omdat het gevoelige personen zijn. Door naar zo’n film te kijken, denk ik wel even na over mijn leven. Het is alsof ik even controleer hoe ik bezig ben en dat ik dan terug vooruit ga. Pas wanneer je de situatie hebt aanvaard, kan je terug beginnen genieten van het leven.

Praat met de mensen rondom je over jouw problemen, want zij kunnen je hierbij helpen.

Bron: http://www.youtube.com/watch?v=KG7cqnipaD4, http://www.humo.be/filmreviews/42610/the-sons-room-la-stanza-del-figlio. 

Mens en lijden: Film – November Christmas

Op vrijdag 30 november heb ik naar de film November Christmas gekeken, want deze werd getoond op de televisie.

Het gaat over een meisje dat ziek is en de vader wilt zijn dochter nog zoveel mogelijk bieden. Daarom gaat hij naar zijn buurman om te vragen of hij een kerstboom mocht uitkiezen. De buurman antwoordde hierop dat het nog te vroeg is om een uit te kiezen, want normaal mag je pas in november een boom kiezen. Door de blik van de vader had de buurman gemerkt dat hij de feestdagen vroeger wou laten komen voor zijn dochter. De vader beseft dat het niet goed gaat met zijn dochter en hij wil haar toch nog het beste geven. De buurman voelt dit aan doordat hij zijn zoon heeft verloren en hij heeft van bepaalde zaken spijt. Wanneer je wilt weten of het de vader lukt om de feestdagen dichterbij te brengen, moet je de film zeker eens bekijken.

Deze film is een echte aanrader om met je gezin of vriend(in) te bekijken, want je kunt je echt inleven in de film en je herkent vele zaken.

Bron: http://www.youtube.com/watch?v=SOTzbgB3qdk. 

Mens en natuur: Hebzuchtige mensen

Mensen willen steeds meer en meer krijgen en hebben, hierdoor worden ze egoïstisch.

In het filmpje merk je duidelijk dat de jongen meer spullen wilt en dat hij beter wilt zijn dan de anderen. Bijvoorbeeld hij ziet iemand op een fiets rijden, maar hij koopt ook een fiets maar een grotere, een mooiere. Voor al deze spullen moet je betalen, maar werken er ook mensen. Anderzijds worden ze gemaakt in fabrieken en deze vervuilen de lucht, hierbij kan je ook denken aan al het materiaal die je nodig hebt om deze spullen te maken. We zitten als het ware in een negatieve cirkel, want er worden steeds meer producten geproduceerd.   

De mensen moeten leren tevreden zijn met kleine dingen, want hiermee kan je ook veel doen.

Bron: http://www.youtube.com/watch?v=YEN7Cd5k_bg. 

Mens en natuur: 160 hectare bespaard in de vastentijd

Alexia Leysen nam initiatief om een actie te organiseren omtrent het milieu. Haar doel was om de mensen te laten beseffen wat de impact is van dierenteelt op het milieu.  

Aan deze actie deden er verschillende deelnemers mee die allemaal niet-vegetarisch zijn. In de vastentijd aten ze geen of minder vlees en vis, waardoor hun ecologische voetafdruk met 160 hectare verkleind was. Wanneer je een vegetarische dag inlast, bespaar je ongeveer 11 m². Volgens haar gaat het voedingspatroon van heel wat mensen op lange termijn beïnvloed worden. Ze zou graag hebben dat dit project groter wordt, zodat er nog meer mensen op de hoogte worden gebracht. Het eten van vlees, vis en niet seizoengebonden voedsel, doet onze voetafdruk enorm stijgen. Dit aspect is wel verschillend van gebied tot gebied. Bij ons heb je veel keuze om voedsel te eten, maar in andere landen gebeurt het dat ze een dag moeten doorkomen zonder voedsel. Als we zo verder blijven doen door zoveel vlees te eten, gaan we met tekorten zitten op het vlak van water, landschap, …

Overdrijf niet met het voedselgebruik, want op andere plaatsen zitten ze met tekorten.

Bron: http://www.demorgen.be/dm/nl/5397/Milieu/article/detail/1420657/2012/04/09/Ecologische-voetafdruk-na-Dagen-Zonder-Vlees-verkleind-met-160-hectare.dhtml. 

Mens en natuur: Eco mindy

In het filmpje dat je hierboven kan bekijken, tonen ze enkele aspecten aan die voor vele mensen haalbaar zijn. Deze zal ik kort bespreken:  

Vervang je lampen allemaal door spaarlampen.

Overdrijf niet met de temperatuur in het huis
(20°C is voldoende), 's nachts kan je dit
nog verlagen naar 15°C.

Hang geen gordijnen voor de verwarming,
want dit houdt warmte tegen.

Wanneer je het te koud hebt, doe dan een trui aan.

Wanneer je aan het koken bent,
laat je de deksels op de kookpotten.

Verplaats je met de fiets of te voet.

Carpool samen met andere mensen.

Neem het openbaar vervoer.

Doe de lichten en stopcontacten uit.

Neem de trap in plaats van de lift.

Isoleer je huis goed.

Herken je zaken van bij je of doe je zaken nog niet? Het is nog niet te laat, je kunt ze nu aanpassen!

Bron: http://www.youtube.com/watch?v=1-g73ty9v04&feature=related. 

Mens en lijden: We voelen ons verbonden

Ik bekeek een heel aangrijpend filmpje, dat ik je zeker aanraad.

In het filmpje getuigt een koppel over hoe ze het beleefden wanneer ze te horen kregen dat hun kind niet levensvatbaar was. Hierbij werden ze bijgestaan door Ine, zij helpt de mensen in de verloskamer en neonatale afdeling. Zij ging direct naar het koppel en ging vaak langs en voelde het koppel zeer goed aan. Ze wou nog iets doen voor het koppel en het kind om hen hierdoor toch te helpen.

Het koppel besloot samen met Ine om een doopsel te houden, want ze hadden dit ook gedaan voor hun eerste kind. Hierdoor konden ze zich onderling verbonden voelen. Er werden teksten gekozen en alles werd zeer goed voorbereid en wanneer het doopsel doorging was dat een soort van lichtpunt in een donkere periode. Het was een positieve ervaring ook al wisten ze dat ze hun kind ieder moment konden verliezen.

Ine vertelt dat ze het niet altijd even gemakkelijk heeft en dat ze sinds de periode dat ze daar werkt veel heeft bijgeleerd over het geloof. Vroeger hoorde ze van een schietgebedje, maar ze begreep dat niet echt. Nu doet ze dat vaak als ze naar een kindje moet gaan die overleden is. Ze voelt dat ze op die momenten niet alleen is, het is als het ware alsof er iemand op haar schouder zit die haar steunt.

Ik vind het mooi dat Ine dit beroep uitvoert, want dit is een belangrijk proces. Doordat Ine er is, zijn de ouders niet alleen en hebben ze houvast. Ine kan hen helpen en een luisterend oor bieden, evenals begrijpt ze misschien beter hoe de ouders zich voelen, want ze heeft hier ‘ervaring’ mee. Het is volgens mij een beroep dat je zeker niet mag onderschatten. 

Ondanks dat het minder gaat, kan je toch nog een klein lichtpuntje zien.

Bron: http://www.tvzorg.be/v/afscheid-van-pasgeboren-leven/.

Mens en lijden: Ondanks alles zie ik je graag

Ik bekeek het filmpje waarin Jan getuigt over zijn ervaring in de palliatieve zorgen en zijn vrijwilligerswerk in de gevangenis.

In deze getuigenis vernam ik duidelijk dat het gaat over fragmentatie en zelfbedrog. Hierbij neemt de dader verschillende rollen op zich. Op het ene moment is hij bijvoorbeeld een gelovig man en op het andere moment is hij drugsverslaafde en belandt hij in de gevangenis. Bij fragmentatie en zelfbedrog is het mogelijk om de dader te vergeven, wat de moeder van de man in kwestie deed. Toen ze bijna overleed, moest Jan zeggen tegen haar zoon dat ze hem ondanks alles nog graag ziet.

Jan vertelt dat hij in iedere persoon binnen de gevangenis iets positiefs zoekt, want iedereen bezit dit. Ik vind dit een mooie manier van kijken naar de mensen, want iedereen heeft wel slechte en goede eigenschappen. Het is niet omdat iemand in de gevangenis zit dat die daarom helemaal slecht is, soms maken mensen fouten door de verkeerde keuzes te maken en leren ze hier uit. Ze worden gestraft voor iets, wat ze misdaan hebben en hieruit kunnen ze leren. Het is voor sommigen in de gevangenis al erg genoeg om te constateren dat ze fouten begaan hebben, ze durven vaak hun familie niet meer onder ogen zien, dus zijn de vooroordelen van andere mensen overbodig.

De man in deze situatie gaat vaak naar de kerk/kapel, hier steekt hij een kaarsje aan voor zijn moeder en om over zichzelf na te denken. Voor zijn misdaad was hij ook gelovig en volgens mij vindt hij hier steun in. Zijn geloof is er altijd en daarom denk ik dat het een houvast is voor hem.

Ieder mens leert uit zijn fouten, enkel maakt de ene persoon een grotere dan de andere.

Bron: http://www.tvzorg.be/v/te-quiero-mama/.