zaterdag 5 januari 2013

Mens en lijden: We voelen ons verbonden


Ik bekeek een heel aangrijpend filmpje, dat ik je zeker aanraad.

In het filmpje getuigt een koppel over hoe ze het beleefden wanneer ze te horen kregen dat hun kind niet levensvatbaar was. Hierbij werden ze bijgestaan door Ine, zij helpt de mensen in de verloskamer en neonatale afdeling. Zij ging direct naar het koppel en ging vaak langs en voelde het koppel zeer goed aan. Ze wou nog iets doen voor het koppel en het kind om hen hierdoor toch te helpen.

Het koppel besloot samen met Ine om een doopsel te houden, want ze hadden dit ook gedaan voor hun eerste kind. Hierdoor konden ze zich onderling verbonden voelen. Er werden teksten gekozen en alles werd zeer goed voorbereid en wanneer het doopsel doorging was dat een soort van lichtpunt in een donkere periode. Het was een positieve ervaring ook al wisten ze dat ze hun kind ieder moment konden verliezen.

Ine vertelt dat ze het niet altijd even gemakkelijk heeft en dat ze sinds de periode dat ze daar werkt veel heeft bijgeleerd over het geloof. Vroeger hoorde ze van een schietgebedje, maar ze begreep dat niet echt. Nu doet ze dat vaak als ze naar een kindje moet gaan die overleden is. Ze voelt dat ze op die momenten niet alleen is, het is als het ware alsof er iemand op haar schouder zit die haar steunt.

Ik vind het mooi dat Ine dit beroep uitvoert, want dit is een belangrijk proces. Doordat Ine er is, zijn de ouders niet alleen en hebben ze houvast. Ine kan hen helpen en een luisterend oor bieden, evenals begrijpt ze misschien beter hoe de ouders zich voelen, want ze heeft hier ‘ervaring’ mee. Het is volgens mij een beroep dat je zeker niet mag onderschatten. 

Ondanks dat het minder gaat, kan je toch nog een klein lichtpuntje zien.

2 opmerkingen:

  1. Het moeilijkste is iemand de "gepaste steun" bieden in moeilijke tijden. De juiste woorden vinden ... Meestal wanneer het gaat om het lijden van een kind, bestaan er geen juiste woorden en kan je niet veel meer doen dan een luisterend oor zijn. De mensen hun verhaal laten vertellen, er zijn voor hen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb dit filmpje ook bekeken en werd er helemaal stil van.
    Wat Ine doet is volgens mij een job die niet voor iedereen weggelegd is.
    Maar gelukkig bestaan er zo'n mensen, want de ouders hebben nood aan heel veel steun. Heel mooi dat je dit op je blog zet, Sarah. Ik vind dat jouw blog heel veel verschillende passende artikels bevat en dat je jouw mening heel goed kan uiten.
    Doe zo voort!

    Groetjes Lieselot

    BeantwoordenVerwijderen